Ο κ. Σαμαράς ανάμεσα σε δύο απόψεις στη Ν.Δ.

 Η στήριξη της κυβέρνησης, η επιστολή προς δανειστές 

και η προειδοποίηση του προέδρουΤου Γιωργου Π. Τερζη
Αντιμέτωπος με τη διελκυστίνδα μεταξύ «μετριοπαθών» και οπαδών της «σκληρής γραμμής» και την αμηχανία μεγάλης μερίδας βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας, βρίσκεται πλέον ο κ. Αντώνης Σαμαράς. Η στήριξη της κυβέρνησης Παπαδήμου και η συμμετοχή γαλάζιων στελεχών σε αυτήν αλλά και η επιστολή προς δανειστές, προ ημερών, προκαλούν πλήρη αλλαγή στρατηγικής αλλά και ανασύνταξη δυνάμεων στο εσωτερικό του κόμματος.
Στελέχη της μετριοπαθούς - φιλελεύθερης πτέρυγας εμφανίζονται ικανοποιημένα από τις εξελίξεις και την επίδειξη υπευθυνότητας από την ηγεσία του κόμματος, την ώρα που οι εκπρόσωποι των «κοινωνιστών» αλλά και τμήμα της οργανωμένης βάσης εμφανίζονται, αν όχι οργισμένοι, τουλάχιστον μουδιασμένοι από τις τελευταίες εξελίξεις.
Την ίδια στιγμή, στελέχη που δεν κατατάσσονται εμφανώς στη μία ή την άλλη ομάδα παρατηρούν αμήχανα τις εξελίξεις, έχοντας μερική μόνο πληροφόρηση για τους σχεδιασμούς της ηγεσίας. Ως αποτέλεσμα, κάποιοι κινούνται κατά περίπτωση προς τη μετριοπαθή ή τη σκληρή τάση, άλλοι, αν και μετριοπαθείς, επιδιώκουν τρόπους διαφοροποίησης από την κυβέρνηση Παπαδήμου, εξετάζοντας το ενδεχόμενο να καταψηφίσουν άρθρα του προϋπολογισμού και άλλοι, αν και κοντά στο επιτελείο του κ. Σαμαρά, επιλέγουν επιμελώς να μη λάβουν δημόσια θέση.

Με τη διαγραφή Χατζηγάκη και την προσωρινή αποπομπή Καμμένου, την προηγούμενη εβδομάδα, ο Σαμαράς επεχείρησε να εξισορροπήσει τις αντιδράσεις για τη στήριξη στην κυβέρνηση Παπαδήμου. Τη Δευτέρα, από τη Συγγρού, και ενώ βρίσκονταν σε πλήρη εξέλιξη η διένεξη μεταξύ των Φαήλου Κρανιδιώτη και Γιάννη Μανώλη αφενός και των Κυρ. Μητσοτάκη και Μιλτ. Βαρβιτσιώτη αφετέρου, ο κ. Σαμαράς προειδοποίησε εκ νέου με διαγραφή όποιον επέμενε στην εσωστρεφή αυτή συζήτηση, απειλή που προφανώς αφορούσε μάλλον τους εκλεγμένους βουλευτές παρά το τύποις απλό μέλος της τοπικής Κορυδαλλού, κ. Κρανιδιώτη.
Επρόκειτο για τη δεύτερη, εντός ολίγων ημερών, προσπάθεια περιορισμού της φιλελεύθερης - κεντρογενούς πτέρυγας, που κινήθηκε δραστήρια προς την κατεύθυνση της κυβέρνησης εθνικής συνεννόησης, υπέρ των «σκληρών» του κόμματος, η παρουσία των οποίων εκρίθη απαραίτητη ως «αντίδοτο» στη δυσφορία της γαλάζιας βάσης για τις εξελίξεις. Η επιλογή του κ. Σαμαρά δεν έχει, όπως φαίνεται, μόνον προσωπικά κριτήρια (σ.σ. ο κ. Κρανιδιώτης είναι επί μακρόν συνοδοιπόρος του και ο κ. Μανώλης υποστηρικτής του στη μάχη της ηγεσίας), αλλά και εξόχως πολιτικά. Και τούτο διότι, παρά το γεγονός ότι το κείμενο της επιστολής προς την Επιτροπή, το ΔΝΤ, το Eurogroup και την ΕΚΤ είναι αριστοτεχνικά δομημένο, ώστε να μην επιτρέπει να κατηγορηθεί η αξιωματική αντιπολίτευση για «στροφή» και προσφέρει επικοινωνιακά επιχειρήματα, τα γραφεία του κόμματος όλες αυτές τις ημέρες δέχθηκαν πλήθος διαμαρτυριών από ψηφοφόρους και στελέχη.
Η επιστολή του κ. Σαμαρά προκάλεσε, όπως ήταν αναμενόμενο, διαφορετικές αντιδράσεις. Ο δεδομένα εκ νέου υποψήφιος στη Β΄ Αθήνας, πλην όμως εκτός Κ.Ο., κ. Π. Καμμένος, αρκέστηκε σε ένα «Λυπάμαι...» μέσω Διαδικτύου. Λίγες ώρες νωρίτερα, μέσω τηλεοπτικών δικτύων, οι κ. Μανώλης και Κρανιδιώτης επέμεναν ότι δεν πρέπει να υπάρξει άλλο βήμα, πέραν των όσων είχε ήδη κάνει ο κ. Σαμαράς, ενώ το κεντρικό επικοινωνιακό επιτελείο της Συγγρού υποστήριζε ότι η αντιμνημονιακή σημαία, υπό την έννοια της επαναδιαπραγμάτευσης, δεν έχει υποσταλεί.
Στον αντίποδα, ο κ. Μ. Βαρβιτσιώτης σημείωνε πως η επιλογή του κ. Σαμαρά είναι ωφέλιμη και για τη χώρα και για το κόμμα. «Αν ήταν η αντιμνημονιακή πολιτική -όπως την εκφράζουν κάποιοι- να μας έχει φέρει ποσοστά αυτοδυναμίας, θα μας τα είχε φέρει ήδη», σχολίασε. Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκε και ο κ. Κ. Χατζηδάκης, υπενθυμίζοντας πως ναι μεν η κριτική της Ν.Δ. για το οικονομικό μείγμα επιβεβαιώθηκε «αλλά από την άλλη πλευρά, η Ν.Δ. ως το κόμμα που ίδρυσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής προφανώς κινείται ως ένα μεγάλο κεντροδεξιό κόμμα και δεν μπορεί να αρνηθεί την πραγματικότητα ούτε να δημαγωγήσει». Αμφότεροι, αν και αρνούνται τον χαρακτηρισμό που τους αποδόθηκε ως μέλη της «ομάδας των 5», πρωταγωνίστησαν (μαζί με τους Α. Σπηλιωτόπουλο, Ευ. Αντώναρο, Κυρ. Μητσοτάκη) στις ζυμώσεις για αλλαγή πορείας της Ν.Δ. Και, ασφαλώς, βρίσκονται σε «ανοικτό πόλεμο» με την «αντιμνημονιακή πτέρυγα», αλλά και υπό επιτήρηση από την ηγετική ομάδα, που ουδέποτε έκρυψε τη δυσαρέσκειά της για τις κινήσεις τους.

Τα γαλάζια μέλη της νέας κυβέρνησης

Μπορεί η «υπουργοποίηση» των κ. Δ. Αβραμόπουλου, Στ. Δήμα και, κυρίως, του Κ. Αρβανιτόπουλου να προκάλεσε ανασύνθεση της ομάδας του «πρωινού καφέ», ωστόσο και οι τρεις θεωρούνται μεταξύ αυτών που συνέβαλαν στις εξελίξεις των τελευταίων ημερών. Μαζί τους και ο επισήμως πλέον διευθυντής του πολιτικού γραφείου του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, κ. Κώστας Μπούρας, εκ των πλέον στενών συνομιλητών και, επί έτη, εμπίστων συνεργατών του κ. Αντώνη Σαμαρά.
Κατά πληροφορίες, ο πρόεδρος της Ν.Δ. έχει τακτικές επαφές, διά ζώσης, με τα γαλάζια μέλη του υπουργικού συμβουλίου. Οι περισσότεροι εξ αυτών δε -και παρά τις εισηγήσεις των «σκληρών» να παραμείνουν στο παρασκήνιο προκειμένου το κόμμα να μην «ταυτιστεί» με την κυβέρνηση- δείχνουν να επιθυμούν να ασκήσουν πολιτική για όσο διάστημα έχουν το χαρτοφυλάκιο. Μεταξύ αυτών, ο υπουργός Εθνικής Αμυνας κ. Δημήτρης Αβραμόπουλος, ο οποίος φέρεται να λέει σε συνομιλητές του ότι η κυβέρνηση Παπαδήμου δεν θα πρέπει να αντιμετωπίζεται ως «υπηρεσιακή», αλλά ως πλήρως λειτουργική και παραγωγική. Ο ίδιος, άλλωστε, είχε πει στη Βουλή πως «όσο και αν αυτή η κυβέρνηση είναι μεταβατική, η αξία της δεν ορίζεται από τον σύντομο χρόνο ζωής της, αλλά από την εθνική χρησιμότητά της».

Το κείμενο δημοσιεύθηκε στις 27/11/11