Αντιπαράθεση προσώπων και γραμμών στη Ν.Δ.

 Η συμμετοχή στην κυβέρνηση έφερε αλλαγή ισορροπιών στην ηγετική ομάδα του κόμματος

Του Γιωργου Π. Τερζη

Ανατροπές όχι μόνο στη στρατηγική του κόμματος αλλά και στην ίδια την ηγετική ομάδα της Νέας Δημοκρατίας προκαλεί η συμμετοχή του κόμματος στην κυβέρνηση συνεργασίας υπό τον κ. Λουκά Παπαδήμο. Η υπουργοποίηση των στελεχών που προσωποποιούσαν την πιο μετριοπαθή πτέρυγα της ηγετικής ομάδας, δηλαδή των δύο αντιπροέδρων κ. Δημ. Αβραμόπουλου και Στ. Δήμα, καθώς και του πρώην διευθυντή του πολιτικού γραφείου του κ. Σαμαρά, κ. Κων. Αρβανιτόπουλου, αλλάζει άρδην τις ισορροπίες στην ηγετική ομάδα που εδρεύει στον τρίτο όροφο της λεωφόρου Συγγρού.
Για πολλούς, ο ζωτικός χώρος για τους «σκληρούς» του περιβάλλοντος αυξάνεται, καίτοι και εντός των ορίων της συγκεκριμένης ομάδας υπήρξαν έντονες συγκρούσεις το προηγούμενο διάστημα, με αντικείμενο την πορεία προς τη συγκρότηση και το, τελικό, «ναι» στην κυβέρνηση Παπαδήμου. Οι κ. Χρύσανθος Λαζαρίδης και Δημήτρης Σταμάτης βρέθηκαν στο στόχαστρο κριτικής, καθώς -αν και στους «σκληρούς»- φέρονται να έκλιναν προς τη λογική της μεταβατικής κυβέρνησης. Στην απέναντι όχθη βρέθηκαν άλλοι συνεργάτες του κ. Σαμαρά, όπως οι κ. Γ. Μουρούτης, Γ. Χαρβαλιάς και ο στενός του συνομιλητής κ. Φαήλος Κρανιδιώτης, που πάντως δεν συμμετέχει στις συσκέψεις. Αυτοί, μαζί με τον κ. Κ. Μπούρα, διευθυντή και στενό του συνεργάτη, τους κοινοβουλευτικούς Κ. Τασούλα και Μαξ. Χαρακόπουλο και τον εκπρόσωπο Γ. Μιχελάκη, είναι πλέον τα στελέχη που συμμετέχουν στη λήψη αποφάσεων και επηρεάζουν, σε όποιον βαθμό, τις τελικές αποφάσεις.
Το πρώτο μέλημα της ηγετικής ομάδας, και του ίδιου του κ. Αντώνη Σαμαρά, είναι η αποκατάσταση της κλονισμένης εμπιστοσύνης της κοινής γνώμης αλλά και μεγάλης μερίδας στελεχών (βουλευτές, επικεφαλής νομαρχιακών, συνδικαλιστές) προς τη Νέα Δημοκρατία, η οποία από το αντιμνημονιακό μέτωπο βρέθηκε εντός 10ημέρου να στηρίζει μία κυβέρνηση που έχει ως στόχο την ομαλή υλοποίηση του Μνημονίου.
Μετά την αμηχανία των πρώτων 24ώρων, καθίσταται πλέον σαφές ότι η Ν.Δ. επιχειρεί να πείσει ότι δεν εγκατέλειψε τις θέσεις της. Η ρητορική του κ. Σαμαρά αρχίζει να αποκτά εκ νέου ισχυρό «αντιμνημονιακό» χαρακτήρα, με το αίτημα της επαναδιαπραγμάτευσης να επανέρχεται και το «όχι» στην υπογραφή εγγυήσεων να παραμένει αδιαπραγμάτευτο.

Διαφορετική μεταχείριση

Η νέα αυτή γραμμή, που ερμηνεύεται και ως απόδειξη της αλλαγής ισορροπιών στο εσωτερικό της Συγγρού, ήταν ιδιαιτέρως αισθητή στη διαχείριση που επιφυλάχθηκε για τις περιπτώσεις των κ. Σωτήρη Χατζηγάκη και Πάνου Καμμένου. Ο πρώτος διεγράφη, με συνοπτικές διαδικασίες, από την κοινοβουλευτική ομάδα και το κόμμα. Ο δεύτερος ετέθη εκτός κοινοβουλευτικής ομάδας, με τα στελέχη της Συγγρού να σπεύδουν να διευκρινίσουν ότι παραμένει μέλος του κόμματος και άρα εκ νέου υποψήφιος με τη Νέα Δημοκρατία στις προσεχείς εκλογές. Επρόκειτο για μία πρώτη, σαφή νίκη της «λαϊκής δεξιάς» έναντι των «μετριοπαθών». Την ίδια στιγμή, τα σχόλια έναντι όσων συμμετέχουν ή υποστηρίζουν ηχηρά τη νέα κυβέρνηση, μεταξύ των οποίων και η ομάδα των «5», είναι δηλητηριώδη, και θεωρείται δεδομένο πως η ηγεσία του κόμματος δεν θα διστάσει να προχωρήσει ακόμη και στη διαγραφή στελέχους της «φιλελεύθερης - μετριοπαθούς» πτέρυγας, προς εμπέδωση της ηγετικής πυγμής αλλά και της πολιτικής γραμμής της Ν.Δ. Δείγμα του κλίματος εκατέρωθεν ήταν η δημόσια αντιπαράθεση των τελευταίων ημερών, μεταξύ των κ. Κυρ. Μητσοτάκη και Φ. Κρανιδιώτη.
Πρόκειται περί αντιπαράθεσης όχι μόνο προσώπων αλλά και γραμμών. Η ηγετική ομάδα, αν κρίνει κανείς από όσα λέει ο κ. Καμμένος και ο κ. Φαήλος Κρανιδιώτης, φαίνεται να προκρίνει -παράλληλα με τον επίσημο «αστικό» λόγο- τη δημιουργία ενός πατριωτικού προφίλ ενόψει και των εκλογών. Οι αναφορές Καμμένου σε διεθνείς συνωμοσίες και η επίκλησή του στο Θείο («η Ελλάδα έχει την Παναγιά από πάνω της, δεν έχουμε πρόβλημα», σημείωσε προχθές), αλλά και η επισήμανση του κ. Κρανιδιώτη ότι η Ν.Δ. αναζητά κοινωνικές συμμαχίες στο «πατριωτικό ΠΑΣΟΚ» και την «πατριωτική Αριστερά» είναι ενδεικτικές της προσπάθειας που καταβάλλεται για τη συγκρότηση ενός μετώπου με «χριστιανοδημοκρατικά», «πατριωτικά» χαρακτηριστικά. Πρόκειται για μείζονα αλλαγή, καθώς αυτά τα στοιχεία ιδεολογίας ναι μεν υπήρχαν στο εσωτερικό της Ν.Δ. αλλά, μέχρι πρότινος, μόνον παραπληρωματικά λειτουργούσαν προς τον επίσημο λόγο του κόμματος...

«Φιλελεύθεροι» και «λαϊκή δεξιά»

Η αναζωπύρωση της αντιπαράθεσης μεταξύ φιλελευθέρων και λαϊκής δεξιάς, δεν είναι μόνο ιδεολογικού χαρακτήρα. Υποκρύπτεται η εν εξελίξει κόντρα μεταξύ στελεχών και βουλευτών, που μοιάζουν να μη συμμετέχουν στη λήψη των αποφάσεων, και του στενού πυρήνα των συνεργατών - συνομιλητών του κ. Σαμαρά για την πορεία του κόμματος.
Υπό την έννοια αυτή, η δημόσια κόντρα που ξέσπασε μετά τη δημόσια τοποθέτηση (ΝΕΤ) του κ. Κρανιδιώτη εναντίον της «μικρής μειοψηφίας των νεοφιλελεύθερων» στο κόμμα και τις δημόσιες απαντήσεις των κ. Κυρ. Μητσοτάκη και Μιλτ. Βαρβιτσιώτη, δεν είναι παρά ένα ακόμη επεισόδιο σε αυτή τη διελκυστίνδα. Οι Κ. Μητσοτάκης και Μ. Βαρβιτσιώτης σήκωσαν αμέσως το γάντι, πολλώ δε μάλλον όταν ο κ. Κρανιδιώτης δεν έχει οιονδήποτε θεσμικό ρόλο στο κόμμα, και έδωσαν συνέχεια σε μία υπόγεια αλλά σκληρή αντιπαράθεση που ξεκίνησε με την πρωτοβουλία των «5» για την κυβέρνηση συνεργασίας. Επί της ουσίας καλούν την ηγεσία να λάβει θέση. «Είναι γνωστοί οι αγώνες του κ. Κρανιδιώτη για τον Οτσαλάν και τον Αραφάτ, αλλά για τη Ν.Δ., εξ όσων γνωρίζω, δεν έχει δώσει κανέναν αγώνα. Επομένως, να μιλά για τη Ν.Δ. ένας όψιμος νεοδημοκράτης και να κάνει υποδείξεις, νομίζω ότι είναι ολίγον άκομψο», είπε ο κ. Μητσοτάκης, ενώ για «παραληρηματικού χαρακτήρα δηλώσεις» έκανε λόγο ο κ. Βαρβιτσιώτης, προσθέτοντας πως «όποιος έχει διαβάσει με σαφήνεια την ιδρυτική διακήρυξη την οποία την θεωρώ και μνημείο πολιτικού λόγου του Κ. Καραμανλή, θα καταλάβει ότι η Ν.Δ. δεν είναι η συνέχεια της παλαιάς δεξιάς έτσι όπως την ξέραμε στον τόπο».

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_politics_2_20/11/2011_463575
Δημοσιεύθηκε 20/11/2011