ημερομηνία δημοσίευσης 9/10/2011
Tου Γιωργου Π. Τερζη«Δεν υπάρχουν περιθώρια επαναδιαπραγμάτευσης, το πρόγραμμα μπορεί και πρέπει να δουλέψει...». Το μήνυμα αυτό εισπράττει, σε κάθε επαφή του με Ευρωπαίους πολιτικούς, ο πρόεδρος της Ν.Δ. κ. Αντώνης Σαμαράς, λίγες μόνον εβδομάδες μετά την ομιλία που εκφώνησε στη Θεσσαλονίκη, στο πλαίσιο της Διεθνούς Εκθεσης, η οποία προκάλεσε αίσθηση στις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις τόσο για τον «εθνοκεντρισμό» της όσο και για την αναφορά σε διπλές εκλογές, αν δεν επιτευχθεί αυτοδυναμία.
Ο κ. Σαμαράς βρέθηκε αντιμέτωπος με τη βαθιά επιφυλακτικότητα της γερμανικής κυβέρνησης κατά τη συνάντηση που είχε προ ημερών με τον υφυπουργό Παιδείας της κυβέρνησης Μέρκελ, κ. Thomas Rachel, που βρέθηκε στην Αθήνα στο πλαίσιο των εορτασμών για την επέτειο επανένωσης των δύο Γερμανιών. Η συνάντηση, που ζητήθηκε από τον Γερμανό πολιτικό και έμεινε μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, ήταν αποκαλυπτική του κλίματος που κυριαρχεί στη γερμανική Χριστιανοδημοκρατία για το «αδελφό» κόμμα της Ν.Δ. Σε τυπικό κλίμα ήταν και η συνάντηση του κ. Σαμαρά με τον αντικαγκελάριο κ. Φίλιπ Ρέσλερ την Παρασκευή, ο οποίος, πάντως, δεν συγκαταλέγεται στους «συμμάχους» της Ν. Δ. καθώς το δοκιμαζόμενο κόμμα του ανήκει στην ομάδα των Φιλελευθέρων.
Aποκλίσεις
Σύμφωνα με όλες τις πληροφορίες, κατά τη διάρκεια της συνάντησης με την τρόικα -στην οποία παρέστη ο κ. Σαμαράς μαζί με τους Στ. Δήμα, Χρ. Σταϊκούρα, Χρ. Λαζαρίδη, Ν. Μηταράκη, Γ. Μουρμούρα- κατέστη εμφανής η απόκλιση, αν και η συζήτηση παρέμεινε τεχνοκρατική. Η ατμόσφαιρα, ωστόσο, ήταν τέτοια που ανάγκασε το επιτελείο της Συγγρού να αναγνωρίσει -προληπτικά- ότι οι εκπρόσωποι των δανειστών συμπλέουν στο θέμα της εφεδρείας, προφανώς και σε άλλα, με την κυβέρνηση. Πολύ πιο «πολιτικές» υπήρξαν οι υπόλοιπες επαφές του κ. Σαμαρά. «Δεν μπορείς να εμφανίζεσαι εναντίον της τρόικας και των χωρών που δανείζουν την Ελλάδα, την ίδια ώρα που δίδεται μάχη να εγκριθεί το νέο πακέτο για τη χώρα σας» φέρεται να του επεσήμανε ένας εκ των Γερμανών συνομιλητών του, με τον πρόεδρο της Ν.Δ. να επιμένει μεν ότι το πρόγραμμα δεν «βγαίνει», αλλά να επικεντρώνει την κριτική του στις μεγάλες καθυστερήσεις της κυβέρνησης, ειδικά στο μέτωπο των ιδιωτικοποιήσεων και των δαπανών.
Η επιλογή του προέδρου της Ν.Δ. να τοποθετηθεί «απέναντι» στην κυβέρνηση και την τρόικα, παρά την απόρριψη του αιτήματός του για επαναδιαπραγμάτευση από τους δανειστές, είναι εξόχως πολιτική και έχει ως στόχο τη μεγαλύτερη δυνατή συσπείρωση ψηφοφόρων. Υπακούει στη λογική ότι οι πολίτες που όντως υποφέρουν από το πρόγραμμα λιτότητας θα επιλέξουν, ανάμεσα στις «αντιμνημονιακές» πολιτικές δυνάμεις, εκείνη (Ν.Δ.) που συνιστά κυβερνητική πρόταση και όχι ψήφο διαμαρτυρίας. Η ρητορική, δε, που ακολουθείται επιτρέπει στον κ. Σαμαρά να απευθύνεται πέρα από τις παραδοσιακές δεξαμενές ψηφοφόρων, φθάνοντας μέχρι και την... Αριστερά (σ. σ.: όπως και το αντίστροφο, άλλωστε).Η ίδια επιλογή, ωστόσο, έχει και σημαντικό κόστος. Με τον κ. Γ. Παπανδρέου να μονοπωλεί τον διάλογο τόσο με τη Σοσιαλδημοκρατία όσο και με τη Χριστιανοδημοκρατία στην Ε. Ε. και να διατηρεί ανοικτούς διαύλους με Δημοκρατικούς και Ρεπουμπλικανούς στις ΗΠΑ, τα -ούτως ή άλλως- στενά περιθώρια καθίστανται ασφυκτικά για τον κ. Σαμαρά. Στελέχη της Ν.Δ., πάντως, «χρεώνουν» στην ηγετική ομάδα αδιαφορία ή αδυναμία άσκησης μιας «εξωστρεφούς» πολιτικής, που θα συντελούσε στην αποκατάσταση των σχέσεων με τα «αδελφά» ευρωπαϊκά κόμματα. Κάτι τέτοιο δεν επιχειρείται συντονισμένα ούτε σε επίπεδο στελεχών ούτε σε ανώτατο επίπεδο, αφού μετά την επώδυνη εμπειρία των συναντήσεων με τους Φρ. Φιγιόν, Χ. Βαν Ρομπέι και Εμ. Μπαρόζο, τον Ιούνιο, το πρόγραμμα διμερών συναντήσεων του κ. Σαμαρά έχει μπει στο ψυγείο. Εξαίρεση αποτελεί ο κ. Δημ. Αβραμόπουλος, ο οποίος διατηρεί και το καλύτερο δίκτυο διεθνών επαφών και, μετά τη Μόσχα, μεταβαίνει στις ΗΠΑ για κύκλο συναντήσεων.
Ο κ. Σαμαράς αναμένει να ξεκαθαρίσει το τοπίο ως προς το «ελληνικό πακέτο» προκειμένου να σταθμίσει την περαιτέρω στάση του, ακόμη και την παρουσία του ή όχι στην προγραμματισμένη για τις 17 τρέχοντος σύνοδο του ΕΛΚ. Γνωρίζει, άλλωστε, πως αν υπάρξει μεταβολή των όρων στη συμφωνία της 21ης Ιουλίου, οι διεθνείς πιέσεις να συνυπογράψει, ή πάντως να μην πυροδοτεί αντιδράσεις, θα είναι ασφυκτικές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου